Fel bardd, gwerthwr llyfrau a chyd-drefnydd Gŵyl Lyfrau Aberaeron, llyfrau yw fy mywyd a’m bywoliaeth. Fel rhywun nad yw erioed wedi meistroli’r grefft o dyfu i fyny, mae llyfrau plant bob amser yn gyfran fawr o’m pentwr darllen.
Roeddwn i’n ddarllenydd cynnar ac fe symudais ymlaen yn gyflym o ‘Mr Nobody’ a ‘The Cow Who Fell in the Canal’ i ‘Paddington,’ ‘The Borrowers’ a Roald Dahl, ac yn ddiweddar mae fy anturiaethau wedi bod gyda llyfrau glas, pwmpenni arnofiol, canhwyllau dymunol a brain clocwaith.
Yn y siop, mae rhieni a neiniau a theidiau yn gofyn i mi yn rheolaidd am argymhellion ac nid wyf byth yn brin o farn ar yr hyn sy’n dda, beth sy’n boeth, beth sy’n addas a beth sydd ddim, ar sail yr hyn rwyf wedi’i ddarllen fy hun a’r hyn y mae pobl ifanc yn awyddus i’w ddweud wrthyf.
Mae gan Gymru gyfoeth o awduron dychmygus, cyhoeddwyr sydd wedi ymrwymo i amrywiaeth o lenyddiaeth, a llywodraeth sy’n awyddus i roi llyfrau yn nwylo plant. Ychwanegwch ffenomen cyfryngau cymdeithasol a’r canlyniad yw mwy a mwy o bobl ifanc wrth ein silffoedd â syniad pendant o’r math o lyfr maen nhw ei eisiau. Felly, rwy’n edrych ymlaen yn arw at ddod â’r safbwyntiau hyn i banel beirniadu Tir na n-Og.
